Home » رهبران و شبانان » پرستش » پنج عادتی که رهبر پرستش باید داشته باشد

پنج عادتی که رهبر پرستش باید داشته باشد

نوشته: دیوید سنت استیون
ترجمه: پیروز فربد

وقتی موضوع آماده شدن برای جلسات پرستشی روز یکشنبه در میان است ما یک رویه تکراری را دنبال می‌کنیم. سرودهایمان را انتخاب میکنیم، سازهای مختلف را آماده میکنیم، نوازندگان و سرایندگان را هماهنگ میکنیم و تمرینی هم ترتیب میدهیم. ولی برای آمادگی خیلی بیشتر از اینها لازم است.

میدانستید راه‌هایی وجود دارد که از نفوذ خود هر هفته به طرز عمیقتری استفاده کنید؟ میدانم که همه ما خیلی مشغول هستیم. ولی هیچ کس نمی‌خواهد در یک برنامه تکرای، بی روح و بی مغز گرفتار بماند. این نوشتار برای این است که روحی تازه در کالبد ریتم هر هفته ما بدمد.

دو هفته پیش من پرستش را رهبری نکردم. به جای آن، افتخار این را داشتم که شاهد رهبری پرستش توسط چند تن از داوطلبان باشم. در آن لحظه، متوجه شدم که آنچه در پرستش اتفاق میافتد، خیلی بزرگتر از من است. من آن جلو و در میانهٔ صحنه نبودم. پرستش را رهبری نمیکردم. من دیگران را تعلیم و یاری میدادم که این کار را بکنند. لحظه‌ای لذتبخش است وقتی متوجه می‌شوی فقط نانی و نامی برای خود نمی‌سازی بلکه دیگران را بنا میکنی.

روال معمول، و برنامه‌های هفتگی ما هم باید این کار را انجام دهد: کمک به ما برای بنای پادشاهی خدا در کلیسای محلی خودمان.

پنج عادتی که از طرف رهبران پرستش بیشتر مورد کم توجهی قرار میگیرد

من این را «لیست آماده شدن آخر هفته» نام گذاشته‌ام. کارهای دیگری هم هستند که انجام میدهم، اما این چند مورد برای من نقش یادآوری دارند تا نگاهم را از آنچه مهمترین است، بر ندارم.

اجازه بدهید اول پادشاهی خدا را با هم بجوییم.

۱. دعا کن که خدا به میان بیاید

یکی از کمبودها در جلسات معمول ما انتظار و اشتیاق به حضور و حرکت خدا بین ماست. ما به داشتن سرودها، موعظه و اداب دینی راضی و قانع می‌شویم. دلهای ما دچار بی حوصله‌گی و ملالت شده و این ملالت را با چیزی غیر از ملاقاتی رو در رو با مسیح پر می‌کنیم.

آیا این احتمال وجود دارد که استانداردهای ما برای انجام کار حرفهای (که چیز خوبی است) به نوعی باعث شده‌اند که از چیزهای مهمتر غافل شویم؟ اجازه بدهید آن حس اشتیاق و انتظاری را بازیابیم که یادآور این حقیقت است که در حضور خدا همه چیز امکان دارد. چه اتفاقی خواهد افتاد اگر این چنین با اشتیاق در انتظار مسیح باشید؟ اگر تمام کلیسا چنین انتظار بکشند چه خواهد شد؟ این موضوع چگونه میتواند پرستش جمعی ما را دگرگون سازد؟

۲. برای کلیسا دعا کن

آیا سرودهایی انتخابی شما متاثر از دعاهایتان برای اعضای کلیساست؟ چرا که نباید در خلاء انتخاب سرود کنید. نباید به این توجه کنید که الان کدام سرود خیلی پرطرفدار است. به نیازهای مردم آگاه باشید. به حرف دل آنها گوش کنید. از خدا بخواهید به شما نشان دهد که در روز یکشنبه درباره چه نیازهایی بگویید یا بخوانید. این را به صورت یک عادت دربیاورید. دعا کنید: «خداوندا به من نه فقط برای سرودها بلکه برای مردم دلسوزی عطا فرما. چشم‌های بسته را برای دیدن شکوه مسیح باز کن. یک انسان گم گشته دیگر را این هفته از تاریکی به نور منتقل کن.» این دعاها را داشته باشید و شاهد تغییر در روش رهبری پرستش خود باشید.

۳. یک نفر دیگر را شاگرد بساز

وقتش رسیده که فقط به فکر انجام امور نباشید. از میل به اینکه فقط «ادای وظیفه» کرده باشید خود را برهانید. هر یکشنبه، هر جلسه، هر تمرینی یک فرصت برای شاگرد ساختن یک نفر است تا آنچه را میدانید به او انتقال دهید. این اصل تغییرات اساسی در خدمات روز یکشنبه من به وجود آورده است.

مسئله تنها این نیست که خدا از ما استفاده کند. بلکه دیگران نیز باید توسط خدا به کار گرفته شوند. مسئله فقط انجام خدمت نیست بلکه تجهیز دیگران برای کار خدمت. مسئله فقط این نیست که داوودی پرستش را رهبری کنید، بلکه دیگرانی را برانگیزد که همان کار او را انجام دهند و چه بسا بهتر.

همه ما دوست داریم بدانیم که به وجود ما نیاز هست. ما میخواهیم غیرقابل جایگزین باشیم، و وقتی نیستیم جای خالی ما حس شود و به خاطر آنچه انجام میدهیم مورد محبت واقع شویم. ولی حقیقت اینجاست: شما نباید به این خاطر که کس دیگری نمیتواند کار شما را در کلیسا انجام دهد غیرقابل جایگزین باشید. شما به خاطر این باید غیرقابل جایگزین شدن باشید که افراد زیادی را تجهیز میکنید که کار شما را انجام دهند. آین آنجایی است که شما در واقع بیشترین ارزش را خواهید داشت.

۴. با حضور خدا انس بگیر

یکی از بزرگترین ترسهای من این است که به حضور خدا داخل شوم و صدای او را بشنوم که میگوید: «از من دور شو … زیرا هرگز تو را نشناختم». میدانم کمی زیادی دراماتیک است، ولی من نمیخواهم سرودهای روز یکشنبه تنها ارتباط من با آسمان باشد. من نمیخواهم روح‌القدس بگوید: «تو دیگه کی هستی؟ معلوم هست کجایی؟»

دعا کن:«خداوندا، مرا یاری ده تا ملاقات‌هایم با تو به صورت یک روال دائمی، تکرارشونده و طبیعی دربیایند.»

قویترین رهبری پرستش از رابطه‌ای دائمی با مسیح سرچشمه میگیرد. برای اینکه یک رهبر پرستش عالی بود، نیازی نداری که بهترین باشی و همه چیز بدانی. باید تشنه باشی. این تشنگی ناشی از چشم دوختنی دائمی بر مسیح است. هر چه بیشتر بنگری، بیشتر از حضور او لذت برده ولی همزمان مشتاقتر میشوی.

۵. ارتباط برقرار کن

مدتی پیش متوجه شدم که آخر هفته‌ها می‌ایند و می‌روند بدوین اینکه با کسی صحبت کرده باشم. مردم مرا از آنجا می‌شناختند که به عنوان رهبر پرستش روی صحنه جلو چشم بودم، ولی پایین صحنه ارتباطم در حد صفر بود. می‌دانستم که این وضعیت باید تغییر پیدا کند. بدون ارتباط برقرار کردن با مردم، من فقط ادای وظیفه میکردم.

بنابراین برای خودم هدف تعیین کردم که هر یکشنبه حداقل با یک فرد تازه ارتباط شخصی برقرار کنم. نمی‌خواهم فقط با کسانی که می‌شناسم مشغول صحبت شوم و خوش باشم، بلکه می‌خواهم یک مهمان را با آنچه خدا انجام می‌دهد مرتبط کنم. شاید بتوانم آنها را در خدمت پرستش به کار ببرم؛ شاید در خدمتی دیگر. شاید آنها را به شناخت مسیح راهنمایی کنم. شاید فقط گوشی شنوا و رویی خوش نشان دهم. ماهیت این ارتباط هر چه باشد اما، اصالت خدمت من روی صحنه، تاثیرش را از شخصیت من پایین صحنه میگیرد. راک استار نباش! از خودت دست بکش و با مردم ارتباط برقرار کن.

حالا نوبت شماست. دوست دارم واکنش شما را به این نوشتار بخوانم. شما به منظور آمادگی برای پرستش روز یکشنبه چه عادتهایی را در خود پرورش داده اید؟ چطور تمرکزتان را روی چیزهای مهم نگه میدارید؟

۴ comments

  1. ممنون. خیلی مفید بود.

  2. ممنون چقدر عالی لذت بردم, و از همه جالب تر اینکه کارهایی رو که هدایت شده بودم برای انجامش در گروه پرستش , با خواندن این مقاله کاملا تایید شده یافتم.
    یکی از مهم ترین چالش هایی که قبل از خدمت پرستش باید مراقب باشیم, حمله افکاری هست که ضد خدا عمل میکنند, یعنی ما رو به محبت خدا مشکوک میکنند, یاداوری گناه و احساس گناه و طرد شدگی یا حتی درگیری لفظی با دوست یا اعضای خانواده یا گروه, و استرس بالا, که باید هوشیارانه و به موقع باهاشون مقابله کنیم ( یعنی قبل از اجرا باید این اتفاقات رو حل و فصل کنیم و به رابطه ای شفاف و به دور از تلخی با خودمون, مردم و خدا برسیم وهوشیار و آگاه از عشق خدا به ما و ما به خدا وارد حضور پر جلال و شفا دهنده خدا بشیم که نه تنها مردم را بلکه خود ما رو هم شفا خواهد داد) ,فراموش نکنیم ما اون بالا نیستیم تا آوازی بخونیم و مردم هم لذت ببرند بلکه ما خوانده شدیم تا قوم را در پرستش به حضور خدا ببریم و باید ردای پرستش بر دوشمون باشه, ردای نمونگی و قدوسیت و پرستش رو باید هر روزه در زندگیمون تمرین کنیم, باید برای تیم پرستش نمونه باشیم و برای مردم همچنین, تا صدای پرستش های ما تاثیر گذاری بسیار عمیق تری بر مردم بگذاره و آسمان رو نیز به لرزه در بیاره

  3. با سلام و تشکر موارد ذکرشده بسیار عالی بود برای من و هرکس دیگری که خدمت پرستش و رهبری را شر وع کند خیلی ممنون هستم

  4. برای من خیلی اموزنده بود واقعا عالی بود ممنون خدابهتون برکت وقوع بده

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *