ترجمه اناجیل اربعه

ترجمه اناجیل اربعه (Translation of the four Gospels)

این ترجمه به حدود سال ۱۷۲۲ تا ۱۷۷۹ میلادی یعنی در عصر صفوی نسبت داده می‌شود. ویژگی اولیه این کتاب مقدمه نسبتاً طولانی آن است. ترجمه اناجیل در واقع از صفحه ۶۹ کتاب آغاز می‌شود و پیش از آن توضیحات جالبی در مورد ادبیات ضد مسیحی دورۀ صفوی و همچنین انگیزه‌ها و روش ترجمه‌ای که آقای خاتون‌آبادی در ترجمه اناجیل ارائه شده است.

پیشگفتارهای آقایان فرانکو اُمتو (مولف مسیحی زبانشناس و محقق در انستیتوی مطالعه و پژوهش امام خمینی در قم)، و آقای آیت‌الله محمد تقی مصباح یزدی انتشار این اثر را تلاشی در مسیر گفتگوی ادیان جلوه می‌دهند.

اگر مولفه‌هایی مهمی چون قدمت ترجمه و محدودیت مترجم در دسترسی به نسخه‌های زبان اصلی را به حساب آوریم، خواهیم توانست آنرا به عنوان قدمی مثبت و اثری ارزشمند در زمان خود (دوره صفوی) بینیم. اگر چه زبان ترجمه همچنان ابهامی را سبک خاص نوشته‌های دینی ایرانی است حفظ کرده اما در لابه‌لای این عبارات غامض خواننده قادر به درک معنای کلی است.

عدم آشنایی مترجم با واژگان مسیحی و کتاب‌مقدسی هم البته مشهود است. ولی برای خوانندگانی که ترجمه‌های روانتر کتاب‌مقدس را امروزه در اختیار دارند، این اثر می‌تواند به عنوان منبعی پژوهشی مورد استفاده قرار گیرد.

تلاش خواهد شد که صفحاتی از این ترجمه به صورت تصویر بزودی در این صفحه قرار گیرد.